Reng-i Dans

Gamze Nur Karakoca

​

​

​

Ankara Resim ve Heykel Müzesi’ndeki mimari yolculuğumu yapıyı içerdiği renkler ve verdiği etkiler üzerinden inceledim. Yapı girişte ziyaretçileri, mermerlerin göz alıcılığı ve simetri etkisi içeren merdiven ile karşılıyor. Yapıda, Türk Salonu’nun, merdivenlerle bağlanan sergi alanlarının ve Ankara evlerinden esinlenerek düzenlenen Türk Odası’nın mekânsal özelliklerinin ve verdikleri etkilerin farklı olduğunu gözlemledim. Bu farklılığın en belirgin ifadesinin renkler, ışıklandırma ve simetrik düzenin verdiğini deneyimledim ve rengin farklı mekanlardaki dansını yorumladım. 

​

Yapının cephesi beyaz ve altın renk mermer kullanımıyla, altın renkli güçlü giriş kapısıyla kurgulanır. Yapıda beyaz mermer, kırmızı renk halı ve simetrik olan merdiven ile üst katlara ulaşım sağlanır. Işıklandırma ise farklı ögelere ve farklı renklere farklı detaylar katar. Altın detaylarla mimari dil devam ettirilir.  Yapının dış girişindeki simetrinin güçlü kurgusu, girişinde yer alan Türk Salonu’nda da devam ettirilir. Ancak yapının dışındaki mermer kullanımından tamamen farklı şekillerde renk olarak beyaz, altın ve kırmızı kullanılır. Türk Salonu’ndaki bu mekan kurgusu tavandaki güçlü ve büyük avizenin ışığıyla derinlik katılarak güçlendirilir. Türk Odası, kırmızı, beyaz ve altın rengin kullanımıyla, büyük bir avizeyle ışık derinliği katmasıyla ve simetrik oluşuyla Türk Salonu’nun mimari diline benzese de farklı bir dile sahiptir. Ankara evlerinden esinlenerek tasarlanan oda, ona uygun motif işlemeleri ile tasarlanır. Kırmızı ve beyaz rengin dışında yeşil renk kullanımıyla ve farklı şeffaf eleman kullanımıyla da mimari dilde farklılaşma yapılır.

​

Osman Hamdi Bey Salonu, Şeker Ahmet Paşa Salonu ve Hoca Ali Rıza Salonu’nda renk olarak kırmızı ve altın kullanımları ve ahşap kapı kullanımları devam ettirilir. Tavandaki farklı aydınlatma diliyle beraber sirkülasyonların akışına derinlik katılır. Salonlarda farklı şekillerde simetri sağlanır.

​

Ali Çelebi Salonu, Refik Epikman Salonu, Ferruh Başağa Salonu, Orhan Peker Salonu, Nur İyem Salonu, Abidin Dino Salonu, Bedri Rahmi Eyüboğlu Salonu, Zühtü Müridoğlu Salonu, Fikret Mualla Salonu, Arif Hikmet Koyunoğlu Salonu ve Erol Akyavaş Salonu’nda simetri dili devam ettirilir. Ancak salonlarda farklı yerlerde mavi renk kullanımı ve tavan aydınlatmaları dışında spot ışıklarının kullanımıyla farklı bir dile çevrilir. Tablolara yönlendirilen spot ışıkları tablolara yönlendirme sağlarken derinlik katar. 

​

Yapının tümünde belirli bir mimari dili olsa da içinde rengin mekanlardaki farklılaştığını deneyimledim. Tüm bu deneyimlerim sonucunda çalışmamda, yolculuğum boyunca deneyimlediğim alanları fotoğraf serileri halinde ‘Reng-i Dans’’ teması çerçevesinde aktarmayı amaçladım.

​